Schuilen

Mei 2012.

's Morgens vertrekken wanneer het regent heeft niet onze voorkeur. Maar vandaag, maandag 9 juli 2012 schijnt de zon. We hebben een lange tocht voor de boeg, 26 kilometer. Gisterenavond hebben we een alternatief uitgestippeld zodat we direct vanuit het hotel op pad kunnen en hopelijk iets van het aantal kilometers kunnen afknibbelen. Zowel Els, onze route-app, als een ouderwets kompas brengen we in stelling om dat alternatief door het bos te overbruggen. Dat is weer prima gelukt. De weergoden zijn wel erg humeurig vandaag en we krijgen behoorlijk wat regen op ons kop. Gelukkig treffen we op het juiste moment een schuilhut waar we droog kunnen lunchen.

De route is best goed gemarkeerd. Maar ja, dan moet je wel opletten en je niet laten afleiden door leuke mannen. Met andere woorden, we missen af en toe een markering. Gelukkig altijd in ons voordeel (minder km’s). Wanneer we Remich bereiken hebben we wel een Leffe verdiend. Het centrum van het dorp ligt als een lang lint langs de Moezel. Ons hotel Des Pecheurs ligt aan dat lint. Ik weet alleen niet exact waar en lopen daardoor 2 km te veel. En ik kan je verzekeren dat 2 km heel veel is aan het eind van een wandeldag. Het hotel wordt gerund door Japanners. Waarom de toko zo heet wordt de volgende ochtend duidelijk als de kade vol zit met vissers. De kok van het hotel is ook Japans en we kunnen genieten van een verrukkelijk diner. Als afsluiting krijgen we een klein glaasje geserveerd. Nietsvermoedend drinken we en toasten op de volgende dag. Kijken we onderin het glaasje dan zien we iets “ondeugends”. Zuslief vraagt of ze het glaasje mag meenemen. Weer terug op onze kamer moet ik even aan de slag om uit te zoeken waar het volgende hotel precies ligt. Nog zo’n fout als vandaag kan zelfs onze fijne zuster-relatie niet aan.

Met het kleine souvenir als afscheid verlaten we Remich en gaan door de wijngaarden op weg naar Monsdorf les Bains.