Duinzand

Duinzand

Maar 2 euro kost het om een wandeling te mogen maken door het Noord-Hollands Duinreservaat. Echt voor niets! De wandeling is het meer dan waard. Het zou wel fijn zijn geweest als ik had leren lopen als de Fremen uit Dune!

 

Dit wordt de eerste van een aantal wandelingen over onverharde paden. Wandelnet heeft namelijk oktober bestempeld als 'maand van het onverharde pad'. Het is maar bij toeval dat het deze is geworden. Want één ding is zeker: ik ga ze allemaal lopen!

Mijn jaarlijkse weekendje met een vriendin is dit keer gepland in Alkmaar. Het ritme van onze weekendjes ligt vast: dagje cultuur, dagje natuur. Onze wandelgeschiedenis gaat decennia terug. En gek genoeg (of juist ook niet) is er altijd een punt op de route dat ons doet denken aan een van onze eerdere avonturen. En het toeval wil dat vanaf deze week de film Dune in de bioscopen te zien is. Het is de derde poging om het meesterwerk van Frank Herbert te verfilmen. Ik blijf bij mijn eigen verbeelding; het boek is altijd beter.

 

Een avontuur zal het vandaag niet worden. We hebben namelijk een gpx-file gedownload. Dan kan het niet mis! Toch? Nog nooit eerder liepen wij samen een duinwandeling. Ik had al wel eens een strandetappe gedaan en ik wist dat lopen over zand niet makkelijk is. Ik had niet verwacht dat het losse duinzand zo veel moeilijker en zwaarder zou zijn. Je voeten zakken diep weg en elke keer wanneer je je schoen los maakt uit het zand, belandt een deel ervan in je schoen. Steeds stoppen om schoenen leeg te maken. Oké, ik overdrijf lichtelijk. De ondergrond is niet overal van dat losse zand. Maar ik adviseer wel een hogere schoen aan te trekken. Duin op, duin af, wind in de rug, windstilte, wind op kop. Afwisselende vergezichten en dan weer bomen die je blik naar binnen richt. Maar ook kale duinen, lage begroeiing, bomen scheef gegroeid door de overheersende wind. Wat opvalt is de plotselinge verandering van de vegetatie op deze wandeling. Het kalkarme zand gaat over in kalkrijk zand. Onder onze voeten wordt het IJsselmeerwater gefilterd door het duinzand om later als drinkwater te worden opgepompt. En overal sporen van de runderen die hier ergens moeten rondlopen. Aan de overkant van een watertje krijg ik even de kont van een van die enorme Schotse hooglanders te zien. 

 

Ik ben aangenaam verrast door de afwisseling op deze wandeling. Helaas kreeg ik halverwege wel even een déja vu. Ondanks de gpx mis ik een afslag. Ja, dat komt ervan als je teveel bent afgeleid door de mooie omgeving (en ons geklets). Maar dit keer geen steile berghelling die we moeten beklimmen om weer terug te komen op de route. Een aanrader, deze wandeling.

Ook de andere speciale routes over bos, wei, gras, klei of wat ze nog meer selecteren, ga ik lopen.

Ook zin in deze wandeling. Kijk dan op Wandelnet.

 

Utrecht, sept 2021