Het is weer voor een polderwandeling. Daarvoor kies ik de route Utrecht te Voet naar Hollandse Rading. En omdat ik wel een kleurtje in mijn gezicht wil, wandel ik van noord naar zuid, van Hollandsche Rading terug naar Utrecht.

Bert Bospad
Station Hollandsche Rading is een druk station voor wandelaars. Vooral de bossen van Lage Vuursche en de heide van Hilversum zijn, zeker op zondag, erg druk.
Vandaag voor mij geen bos of heide maar de zodden ten noorden van Utrecht. Als leek noem ik het een polder maar het zijn bijzondere laagveenmoerassen. Tijdens de wandeling van het pad zie je alle stadia van de verlanding van het open water in de petgaten: van drijftillen en trilvenen tot moerasbos. Na verloop van tijd groeien die petgaten dicht. Samenkomende waterplanten groeien vast aan oeverplanten. Zo ontstaat het trilveen van de ‘drijvende weilanden’. Maar met het geld van project2000 worden nu de trekgaten weer opengemaakt. Er is zichtbaar meer water dan mijn vorige wandeling, zo’n 3 jaar geleden.
De mus, mees en merel kende ik als stadsmens natuurlijk wel, maar manlief leerde mij meer vogels te herkennen. Inmiddels herken ik er al behoorlijk wat. Vandaag zie ik de kieviet, de fuut, de aalscholver, de kuifeend en natuurlijk veel zwanen. Wanneer het pad eindigt bij het dorp Westbroek kan ik het geklepper van ooievaars niet missen. Westbroek lijkt in de loop der jaren een broednest voor ooievaars. Ze vliegen af en aan en ik ben zelfs even voyeur bij een parend koppel.
 

Gagelbos
Na de weidse uitzichten op het trilmoeras, waar ik aan de horizon de contouren van het provinciehuis en de trotse Dom herken, is het verschil met het Gagelbos groot. Geen uitzichten meer, zelfs de flats van Overvecht zijn niet zichtbaar. Maar wel meer rechte trekgaten. Het Noorderpark is een relatief nieuw recreatiegebied waar een heel nieuw bos groeit. Fort de Gagel wordt gerestaureerd en zal binnenkort gastvrij de deuren openen voor een kopje koffie.
Verder loop ik naar fort Aan de Klop dat deze verbouwingsfase enige tijd geleden al heeft doorlopen en een leuk rustpunt biedt voordat ik het laatste deel langs de Vecht weer Utrecht binnen loop. Aan het eind ben ik nog getuigen van een 6-tal vechtende meerkoetjes. De kop naar achter, de borst hoog boven het water botsen ze kwetterend tegen elkaar op. Ik loop pas door als de rust is weergekeerd.
Ook zin in deze route of een van de andere wandelingen van Utrecht te Voet ga dan naar Wandelnet.

Utrecht, mrt 2022