2023 is het Jaar van de Hanzesteden. In de middeleeuwen is het Hanzeverbond ontstaan, waarin kooplieden hun macht door samenwerking grootschalig wisten uit te breiden. Vijf/zes Hanzesteden kunnen de meeste mensen wel opsommen, maar dat Nederland 22 Hanzesteden kent, weten maar weinigen. In dit Hanzejaar beschrijf ik voor Wandelnet een aantal van deze stadjes. Weet je of Hindeloopen ook een Hanzestad is?

Stavoren in elk geval wel. Het was aangesloten bij het Hanzeverbond en staat dus te boek als Hanzestad. Maar Hindeloopen is formeel géén Hanzestad. Toch is het opgenomen in het lijstje van de 22 Nederlandse Hanzesteden omdat het stadje veel handel dreef met deze handelsorganisatie.

Stavoren

Stavoren is het beginpunt van het spoorlijntje naar Leeuwarden. Of het eindpunt; het is maar vanuit welk perspectief je het bekijkt. Met zijn haven aan de Zuiderzee kende het stadje grote welvaart in de tijd van het Hanzeverbond. Met de opkomst van Amsterdam en Antwerpen raakte Stavoren zijn positie als belangrijke handelshaven kwijt. Het Vrouwtje van Stavoren staat fier in de haven maar verhaalt over de ondergang. Van de eens zo belangrijke internationale haven rest nu alleen een jachthaven. De haven is wel de poort naar de Friese meren en ligt - uiteraard - op de route van de Elfstedentocht. Vier lange-afstand-wandelpaden lopen door Stavoren. Laat me eens gek doen; ik loop ze allemaal tegelijk: Zuiderzeepad, Elfstedenpad, Nederlands Kustpad 3 en Streekpad Groot Frieslandpad.

Maar voordat ik aan de wandel ga, trakteer ik mezelf op wat lekkers bij restaurant Vrouwe van Stavoren en geniet ik van het uitzicht, van de enkele toerist (allemaal met e-bike), van het opbouwen van de horeca (ik ben vroeg) en verbaas ik me over de grootte van het Vrouwtje van Stavoren (klein). Ik hoef me niet te haasten; Hindeloopen is slechts 10 km verwijderd.

Hindeloopen

Het pad loopt om de haven heen en dan verder onderaan langs de dijk. Ik besluit óp de dijk te gaan lopen zodat ik wat wind vang. Het is vandaag namelijk voor mij te warm om te wandelen, maar met wat wind in mijn gezicht is het toch te doen. En wat een uitzicht! Het pad kan niet missen. De dijk is verdeeld in segmenten en bij de meeste afscheidingen is een opstapje voor de wandelaar gecreëerd. Waar dat niet zo is, klim ik met mijn oude botten nog redelijk vlot over het hek. De schapen liggen lui op mijn route en staan mekkerend op als ze toch blijken te schrikken.

Wanneer ik uit de bocht kom en Hindeloopen vóór me zie liggen, ontdek ik dat de toren van Hindeloopen net zo scheef staat als die van Pisa. Of is het gezichtsbedrog? Nee, hoe dichter ik nader, hoe duidelijker het wordt. Hij is echt scheef. De aanblik van het stadje is de moeite waard. Als ik toch kon schilderen...

Ik steek de vaart over en hoor kinderen lol hebben in het water. Een motorbootje neemt een aantal kinderen in het water op sleeptouw. Het plaatje doet me denken aan de jeugdboeken van vroeger over avonturen van De Vijf.

Hindeloopen is een pitoresk dorpje dat bekend staat om bloemige schilderkunst en de klederdracht. Zwerf wat door de straatjes (veel zijn het er niet) en geniet.
Na een fris biertje loop ik naar het station voor de trein terug naar huis. Maar vlakbij het station staat me nog een verrassing te wachten. In dit historische dorp is ruimte voor 'andersom denken'. Het huis wordt écht bewoond. Op de bovenste verdieping heeft de woonkamer uitzicht over de dijk op het Ijsselmeer.

Utrecht, juli 2023