De tweeling zit beteuterd aan de kant. Het water van het riviertje stroomt rustig langs hen heen. Het stroompje is niet diep maar ze durven er niet in te gaan staan om de bal te pakken. Het is geen tragedie maar het is wel jammer van die mooie bal. Het is ook vervelend voor oma want het was háár bal. Ze logeren een weekje bij oma. Om een oogje in het zeil te houden komt oma ‘toevallig’ langs.

‘Wat zitten jullie zielig te kijken, meisjes’, begroet ze hen. De bal is in het water gevallen, oma’, zeggen ze bijna tegelijkertijd. ‘Kom’, zegt oma. De kinderen springen op en moeten even hollen om oma in te halen. Ze volgen haar door het park. Zo ver van oma’s huis zijn ze niet eerder geweest. Oma heeft er stevig de pas in. Ze kijkt af en toe achterom of de meisjes haar volgen. 

Wanneer ze een brug zijn overgestoken, trekt ze tot verbazing van de kinderen haar schoenen en sokken uit, rolt haar broekspijpen op en stapt het water in. ‘We hoeven nu alleen maar te wachten’. Een paar minuten later drijft de bal onder de brug door hun richting uit. De meisjes staan te juichen op de kant. Wat een slimme oma.

April 2024